На английском |
На русском |
---|---|
The day returns, my bosom burns, The blissful day we twa did meet: Tho' winter wild in tempest toil'd, Ne'er summer-sun was half sae sweet. Than a' the pride that loads the tide, And crosses o'er the sultry line; Than kingly robes, than crowns and globes, Heav'n gave me more-it made thee mine! |
Вот день грядет, душа поет. В тот день ты встретилась со мной; Пускай зима, пускай шторма, С ним не сравним и летний зной. Мне не нужна ни та волна, Что гордо катит за моря, Ни царский трон, ни блеск корон Дано мне больше: ты – моя! |
While day and night can bring delight, Or Nature aught of pleasure give; While joys above my mind can move, For thee, and thee alone, I live. When that grim foe of life below Comes in between to make us part, The iron hand that breaks our band, It breaks my bliss-it breaks my heart! |
И день и ночь порой не прочь Дарить восторги наяву; И в радости, и в горести Лишь для тебя одной живу. Когда злой рок назначит срок, Чтоб разлучить навеки нас, Стальной рукой смахнет покой И сердце разобьет тотчас |